Onbetwist, het nieuws van de internist

De twee dagen tot het bezoekje aan de internist (de uroloog had het over een oncoloog, maar ja tomatoe/ tomaatoe) ging verassend snel voorbij. Het moeilijkste deel tot nu toe was het nieuws vertellen aan mijn vriendin en moeder.

Als je leukemie googlet krijg je een heel scala aan berichten. Van gitzwarte levensvooruitzichten tot super positieve informatie. Het was nog niet helemaal duidelijk welke vorm van leukemie ik zou hebben, de gis was dat het ging om chronische myeloide leukemie. Met de uren vanaf het nieuws werden wij positiever en positiever. Blijkbaar zijn er in de laatste 10 jaren een aantal doorbraken geweest.

We moesten een flinke tijd wachten bij de internist, mijn vriendin, mijn ouders en ik. In de wachtkamer leerde ik dat de vader van een goede vrind (Joris W.) erg blij was met zijn volvo en dat hij het nieuwste model van dit merk ietsjes te ruim vind. Wat bleek een uurtje later, deze vader was een evenbeeld van de internist.

De internist was erg geduldig en vooral ook erg duidelijk, waardoor mijn moeder het godzijdank droog hield. Na een aantal kleine testjes in mijn onderbroek bleek vanuit de dokter dat wij ons werk als amateur-hematologen goed hadden gedaan. We hadden de vorm goed (eigenlijk had vooral de uroloog dit goed gezien) en we wisten voor het grootste deel waar we aan toe waren.

Ik voelde mij nog steeds heel erg goed, het bleek dus ook dat het best wel een gelukje zou kunnen worden dat ik op zo'n willekeurig moment mijn bloed had laten testen.

Het vooruitzicht was dat ik maandag of dinsdag naar het LUMC (Leids universitair medisch centrum) zou gaan voor een beenmergpunctie, blijkbaar niet de prettigste ingreep in de geschiedenis van de mensheid.

Na de test moet blijken hoe het mijn chromosomen zit, blijkbaar is het duimen dat ik het Philidelphia-chromosoom bezit. (bekend van roomkaas produkten) De vooruitgang in de leukemie zo'n 10 jaar geleden is geweest dat men dit chromosoom veel beter te lijf kan gaan. (voor de geneeskundige onder jullie, aanmerkingen kunnen onder dit bericht)

Goede kans dat ik in Leiden te horen ga krijgen dat ik behandeld wordt met het medicijn imatinib en een chemokuur. In mijn volgende blog hoop ik jullie meer te vertellen en vooral met een zo positief mogelijk smaakje.